Een man met een kleine lul wordt dronken en verliest de controle door in het openbaar te plassen. Zijn vriend doet mee en neemt slokken uit zijn kopje. De roes leidt tot een wilde nacht van pis drinken en zorgeloos plassen.
Bereid je voor op een wilde rit als een man met een bescheiden lid zich overgeeft aan zijn eerlijke portie alcohol, zijn remmingen verzwakken bij elke slok. Terwijl hij bezwijkt voor de bedwelmende allure van zijn eigen essentie, wordt hij gedwongen deel te nemen aan een handeling die zowel oer- als uitdagend is. Getuige terwijl hij zijn stroom ontketent, zijn verkleinende lid sputtert met ongeremde kracht. De roes verhoogt zijn zintuigen, waardoor de extase van zelfgenoegzaamheid wordt versterkt. Maar het schouwspel eindigt daar niet. Hij komt binnen door al het doordringen van zijn eigen gedurfde brouwsel, een handeling af te dwingen die je in een gepulseerde reis brengt. Dit is een race tegenwinding van plezier, ongefilterd de grenzen opzoeken, ongefilterde bevrediging, een onverminderd tempo laten om hun grenzen te verleggen. Het is tijd voor een decennium van zelfinspectie, van zelfgendheid, van zelfingenomenheid, van zelfzucht en van zelfinspanning, van zelfonderzoek, van zelfbeheersing en van zelfzuchtigheid.
日本語 | Suomi | Dansk | Ελληνικά | Čeština | Magyar | English | الع َر َب ِية. | Bahasa Melayu | Português | עברית | Polski | Română | Svenska | Bahasa Indonesia | Français | Deutsch | Español | Български | Türkçe | Italiano | Русский | Nederlands | Slovenčina | ह िन ्द ी | Slovenščina | 汉语 | Српски | Norsk | ภาษาไทย | 한국어