Επισκέφτηκα τις μητριές μου για το δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών, αλλά αρνήθηκε να με αφήσει να πάρω το τηλέφωνό μου. Αφού την έκανα βαθιά πίπα, πήρα το τηλέφωνο και το σπέρμα της στα βυζιά μου.
Μετά από μια θερμή ανταλλαγή με τη μητριά μου, βρέθηκα σε μια συμβιβαστική θέση μαζί της στον καναπέ.Η ένταση μεταξύ μας ήταν αισθητή, αλλά είχα μια αποστολή.Έπρεπε να ανακτήσω το τηλέφωνό μου από το τσαντάκι της, και φαινόταν ότι ο μόνος τρόπος για να το κάνω ήταν να την αποπλανήσω.Καθώς κατέβασα το φερμουάρ του παντελονιού της, αρχικά αντιστάθηκε, αλλά σύντομα ενέδωσε στις προόδους μου.Δεν πήγαινε πολύ πριν μπλεχτούμε σε μια καυτή συνεδρία που μας άφησε και τους δύο με κομμένη την ανάσα.Οι πληθωρικές καμπύλες της και τα πλούσια περιουσιακά στοιχεία της ήταν ένα θέαμα, και βρέθηκα χαμένος στη στιγμή που εξερευνούσαμε ο ένας τον άλλον.Η ένταση της συνάντησης των σωμάτων μας κορυφώθηκε σε μια κορύφωση, η οποία άφησε ένα λουκούρεμα με το δείπνο μου.Αυτό το χλιαστό άφησε ένα λίκ για να θυμηθώ.Αυτό το βήμα έγινε για να θυμηθούμε όλοι.
Suomi | Dansk | Ελληνικά | Čeština | Magyar | Български | الع َر َب ِية. | Bahasa Melayu | 汉语 | עברית | Polski | Română | Svenska | Русский | Français | Deutsch | Español | Italiano | Português | Türkçe | Bahasa Indonesia | ह िन ्द ी | English | Nederlands | Slovenščina | Slovenčina | Српски | Norsk | ภาษาไทย | 한국어 | 日本語